Hieke Meppelink

Kostbaarheden

Regelmatig ben ik op zoek naar een  ‘Precious’ om te verwerken in een kunstwerk. Op de een of andere manier kom ik dan altijd uit bij een bolletje van bergkristal. Het materiaal komt voor mijn gevoel het dichts bij datgene wat eigenlijk onuitspreekbaar is.

De mevrouw in het winkeltje waar ik ze koop weet precies hoe laat het is als ze me ziet binnenwandelen. Ze heeft ze gelukkig in vele soorten en maten. Ik hou van bergkristal: de helderheid, de zuiverheid. Het is een sport om het meest pure bolletje uit te zoeken, maar helemaal perfect zijn ze nooit: er is altijd wel een dwars kristalletje te bekennen, een imperfectie. En ook dat vind ik er mooi aan.

Lees meer >> | 780 keer bekeken

Lamento

Blad

Zoals dit ene blad losraakt
vanuit de top van een beuk,
in volkomen windstilte vallend,
zich nog om en om wentelt
in de lage zon van november

met alle lente- en zomerdagen
en nachten onder bruinverkleurde
huid en ik het één meter boven
aarde met vlugge hand van
voorspelbare ondergang red.

Zou zo ook een hand ons ooit.

Gedicht: Marc Tritsmans; uit: Oog van de tijd

Soms neemt het leven totaal onverwachte wendingen. Dat het leven vergankelijk is weten we allemaal. Maar wanneer ineens een leeftijdgenoot plotseling overlijdt is de verbijstering en verslagenheid groot. Veel te jong uit het volle leven weggerukt. Het enige wat we nu kunnen doen is heel veel warmte en troost proberen te geven aan zijn dierbaren. We zijn er stil van.

Lees meer >> | 924 keer bekeken

Conservatorium

De ramen van het conservatorium staan wijd open
daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens
de vleugel jammert en klaagt

In het park scheren zwaluwen het gras
oogsten wind en insecten

Hoe te leven? Voor wat?
Grote vragen waarop kleine antwoorden passen
zo precies als deze zwaluwen die geven

Iemand daarbinnen houdt plotseling op met spelen,
vloekt en slaat zijn vleugel dicht

gedicht: J. Bernlef; uit: Kiezel en traan/Querido

Wat ik mij vooral herinner van mijn tijd op het conservatorium is die kakofonie van geluid: uit alle hoeken en gaten klonk muziek. En ik was altijd op zoek naar een kamer waar géén muziek uit kwam, want die was dan vrij om te kunnen st

Lees meer >> | 832 keer bekeken

De naakte tijd

Tijd besteden aan een beeld betekent zoeken, aftasten, uitproberen, kijken, toevoegen, wegnemen en ruimte geven aan nieuwe mogelijkheden. Ik vond het wel symbolisch om daar nou eens extra lang over te doen bij dit beeld. Want als je een “Allegorie op de tijd” maakt, mag er best wat tijd in gaan zitten.

Lees meer >> | 914 keer bekeken

Tegenstellingen

Een wondere witte wereld vanochtend, alles toegedekt met een dempend laagje sneeuw. Maar schijn bedriegt en het neemt mijn ongerustheid niet weg. En ik zal de enige niet zijn die met bezorgdheid de processen van polarisatie en tegenstellingen gade slaat. Wat gaat er in maart bij de komende verkiezingen gebeuren?

Lees meer >> | 976 keer bekeken

Mamamuna

Mamamuna is de ma van Mamuna, zo logisch is dat. In werkelijkheid heet ze Marjan Abubakari en woont in een Ghanees dorp, ver verwijderd van haar dochter Mamuna, die al vele jaren in Nederland leeft en werkt, niet in de laatste plaats om haar oude moeder in Ghana regelmatig wat geld te kunnen sturen voor een beter bestaan.

Lees meer >> | 901 keer bekeken

Tijd

Mijn model voor de komende weken is sopraan Renate Arends. Ze weet het alleen nog niet, ik heb het haar nog niet verteld. Ze zal wel verbaasd zijn...... 

Wij hebben samen in meerdere opera's gezongen en één daarvan wil ik transformeren tot een nieuw beeld. Zij was een rode Venus en ik was een groene Ceres. Het visuele plaatje van haar kostuum staat op mijn netvlies gegrift. 

Lees meer >> | 869 keer bekeken

Open einde

Het atelier is soms een strijdtoneel. Een van de allergrootste uitdagingen vind ik nog steeds om concept, vorm en gevoel op één lijn te krijgen in een beeld. Dat is een enorme zoektocht. Doelgericht ga je op weg, maar het is alsof je wandelt in een labyrint met wel honderd afslagen.

Lees meer >> | 840 keer bekeken

Lenie

Sommige modellen hebben “het”. Dat gold zeker voor model Lenie uit Amsterdam-Osdorp. Meer dan 50 jaar stond zij model op de diverse kunstacademies en inloopateliers. Als zij op het modeltekenrooster stond maakte mijn hart altijd een sprongetje. Je zou het niet zeggen als je haar zo bij de tramhalte zag staan: een onopvallende oude vrouw met een veel te grote, slonzige regenjas, plat afgetrapte schoenen en een plastic boodschappentasje aan de arm: Lenie gaat naar haar werk. Maar eenmaal uit de kleren was ze voor vele creatieven een grote inspiratiebron: ketsende volumes, gewaagde expressieve standen, een karaktervol hoofd en – vooral de laatste jaren – ook slapende ligstanden. “Jullie maken me wel wakker, hè?”.

Lees meer >> | 1451 keer bekeken

Geluk

Onder de kerstboom lag dit jaar een doosje met GELUK. Maar….. is geluk dan te koop? Eenmaal geopend bleek het 52 kaartjes te bevatten, boordevol tips en gelukzoekende opdrachten. Hoe doe je dat, gelukkig zijn, gelukkig worden? Ik dwaalde door de kaartjes en constateerde dat het kennelijk hard werken is. En dat vele kaartjes vooral gericht waren op het vergaren van eigen geluk. Maar… wordt een mens niet nog gelukkiger als je anderen gelukkig maakt? En nog zoiets: ik ben bang dat de maakbaarheid van geluk voor vele mensen toch gering is. Want wat nou, als je wiegje op een andere plek in deze wereld staat? Als je te maken krijgt met ziekte, natuurrampen, oorlogsgeweld? Dan kom je er met deze simpele kaartjes niet.

Lees meer >> | 836 keer bekeken