Passionen
Wat zou ons leven zijn zonder Bach?
We zitten weer middenin de veertigdagentijd, de lijdenstijd, de 40 dagen voor Pasen. En dus zijn de passionen zijn weer in het land. ‘We mogen weer!’, roepen wij zangers dan. En na afloop hoor je nog steeds de gevleugelde woorden (zangers onder elkaar): ‘Zo, die hangt weer voor een jaartje’.
Het blijft een wonderlijk verschijnsel: nergens ter wereld worden er zoveel Matthäus Passionen (en 'Johannussen') uitgevoerd als in Nederland. En dus hebben zangers, dirigenten en orkestmusici het druk. We reizen van stad naar stad om ons, samen met het publiek, te laven aan die prachtige en indringende noten van Bach. Geen Pasen zonder passie. Het voorziet kennelijk in een enorme behoefte. Maurice Kagel zei ooit eens:‘Misschien geloven niet alle musici in God, maar in Bach geloven ze allemaal.’
Mijn eerste Matthäus zong ik in 1985. Ik realiseer me dat ik nu dus al 33 jaar passieconcerten zing vlak voor Pasen. Ik ervaar het als een periode van bezinning en 'aangeraakt worden'.
Mensen vragen me wel eens of het me inmiddels niet begint te vervelen. ‘Komt het nou nooit eens je neus uit?’. Nee, dit mystieke stuk verveeld nooit. De gelaagdheid, de grootsheid, het Erbarme Dich, Aus Liebe, het is van een niet te bevatten troostende schoonheid. Ieder mens kent momenten van afscheid, verlies, rouw, verdriet. Hoe mooi is het om dat, onuitgesproken en voelend, te delen met elkaar?
Wat zou ons leven zijn zonder Bach?
 -w.jpg)
Titel: Dirigent
Materiaal: brons in gegalvaniseerd frame
Oplage: 1 van 8
Jaar: 2017