Lamento
Blad
Zoals dit ene blad losraakt
vanuit de top van een beuk,
in volkomen windstilte vallend,
zich nog om en om wentelt
in de lage zon van november
met alle lente- en zomerdagen
en nachten onder bruinverkleurde
huid en ik het één meter boven
aarde met vlugge hand van
voorspelbare ondergang red.
Zou zo ook een hand ons ooit.
Gedicht: Marc Tritsmans; uit: Oog van de tijd
Soms neemt het leven totaal onverwachte wendingen. Dat het leven vergankelijk is weten we allemaal. Maar wanneer ineens een leeftijdgenoot plotseling overlijdt is de verbijstering en verslagenheid groot. Veel te jong uit het volle leven weggerukt. Het enige wat we nu kunnen doen is heel veel warmte en troost proberen te geven aan zijn dierbaren. We zijn er stil van.
In memoriam Erik Beijer. Hij was vanaf 1983 onze gambist en bevlogen zakelijk leider. We hebben heel veel samen meegemaakt, mooie concertreizen gemaakt, gelachen, plannen gesmeed, prachtige projecten gedaan. Hij was de stuwende kracht achter ons ensemble Camerata Trajectina en een bijzonder, aimabel mens. We zullen hem enorm missen.
Titel: Lamento