De naakte tijd
Tijd besteden aan een beeld betekent zoeken, aftasten, uitproberen, kijken, toevoegen, wegnemen en ruimte geven aan nieuwe mogelijkheden. Ik vond het wel symbolisch om daar nou eens extra lang over te doen bij dit beeld. Want als je een “Allegorie op de tijd” maakt, mag er best wat tijd in gaan zitten.
Er is veel veranderend de afgelopen weken. Aanvankelijk startpunt was het operakostuum van sopraan Renate Arends (zie eerder blog), maar al boetserend ontstond er in het lijf ineens een stap vooruit en een lichte draaiing. Want tijd is beweging, verbindt verleden met de toekomst. Die beweging moest er zijn, vond ik. Logisch gevolg: de stap moest zichtbaar blijven. En dus besloot ik om het kostuum weg te laten. De figuur transformeerde daardoor naar ‘de naakte tijd’ en alleen de stokjes zijn gebleven. En daarmee sneuvelde ook ineens de halve cirkel, die zo kenmerkend was voor haar kostuum. Wel jammer van alle tijd die in het figuurzagen was gaan zitten, maar soms komt voortschrijdend inzicht pas na enkele ontwerpen. Het moest tóch een hele cirkel worden.
De vrouw stapt nu door de tijd heen en verbindt daarmee toekomst en verleden. De tijd raast voort, het wiel draait rond. Ook van het wiel ontstonden meerdere versies. Al boetserend kwam het inzicht dat de klok wat tijd moest missen. Ons leven gaat zo snel! Ik besloot dat de klok het elfde uur was kwijtgeraakt, als een soort reminder. Want als je ter elfder ure nog in actie moet komen is het misschien wel te laat. Het is de hoogste tijd, houd je vooral bezig met die dingen die er écht toe doen, het leven is kort. Tempori parce.
Zo’n creatief proces kan soms heel weerbarstig zijn. Maar toen bepaalde muntjes eenmaal gevallen waren ging het ineens heel snel. Bijna geboren dit beeld!
Werktitel: Na verloop van tijd
Materiaal: boetseer- en gietwas
Afmeting: 50 x 50 x 17 cm