Gisteren is de zomer ontstaan, zomaar uit het niets, terwijl de winter nog moet komen. Wonderlijk om een beeld te maken dat 'Zomer' heet, terwijl de herfstblaadjes naar beneden dwarrelen. De tijd vliegt, het is alweer november.

Het afgelopen half jaar was extreem druk, met veel uitgaande bewegingen: beelden brengen, beelden ophalen, naar de bronsgieterij in Friesland, exposities inrichten in Leuven, Mariënheem, Nederweert, Laren, Tubbergen, Naarden, Gouda. En ook de muziek roerde zich weer, en daar heb ik intens van genoten: repeteren in Utrecht, concerten met mijn Cameraatjes in Groningen, Goes, Almere, Oegstgeest, Utrecht en Leeuwarden. Dierbaar!

Maar nu lijkt de rust wedergekeerd en dat is ook wel weer fijn. Ik kan langer doorwerken, er komt nieuw werk uit mijn handen, ik voel de flow van inspiratie en heb meer tijd en ruimte om te experimenteren. Buiten is het guur en regenachtig, binnen brandt de kachel. De boetseerwas wordt zacht in mijn handen en met een mesje snijd ik het overtollige weg. Zoekend en kijkend in wintertijd.

Hoe fijn is het dat ik me tijdelijk kan terugtrekken in deze veilige haven. Afstand nemen van alle negativiteit in de maatschappij. Zelfs de radio blijft bewust uit. Even geen zorgelijke berichtgevingen, praatprogramma's, meningen. 'Werk zoveel mogelijk thuis' is het advies. Dat is een heldere opdracht. Zandzakken voor de deur, stilte, rust. Voor een beeldend kunstenaar is dit geen straf.

Deze haven, deze oase doet me goed.
De herfst zorgt voor steeds meer licht in het atelier. De grote kastanjeboom voor het raam heeft bijna al zijn bladeren laten vallen. Weg is het dichte, volle, zomerse bladerdek vol kwetterende vogels.  

Ik werk aan een serie beelden rond het thema De Vier Jaargetijden. De ingrediënten zijn bij elk beeld: een seizoen, een boom, twee mensen, een levensfase en een blok graniet.

Gek genoeg was het beeld 'Winter' als eerste af. Twee oude mensjes, zittend onder een treurwilg, mijmerend over hun leven, terugkijkend, melancholiek en samen oud. Gisteren is de 'Zomer' voltooid en vandaag ga ik mij maar eens bezinnen op de herfst. Wat zal dat moeten worden? Een fruitboom? Tijd van oogsten? Twee hardwerkende mensen?

Ja, zoiets.
Ben ik eindelijk synchroon bezig met het juiste jaargetijde en de juiste levensfase. Herfst van mijn leven.