Droom
Meestal weet ik me niet meer te herinneren wat ik 's nachts gedroomd heb. Vroeger, lang, lang geleden, had ik een dromenschriftje naast mijn bed en probeerde ik ze te vangen door gelijk bij het eerste ontwaken in een nog halfdronken slaap-waaktoestand wat steekwoorden neer te krabbelen. Maar zodra de ratio zich ermee ging bemoeien floepten ze weg. Wonderlijk hoe de menselijke geest werkt.
Maar deze droom heb ik nu gevangen. Na 8 maanden is dit beeld van droom werkelijkheid geworden. Wat is dat toch met water? Zodra iets drijft gaat het een ander verhaal vertellen. De ronddobberende boompjes gaven me gelijk een gevoel van verstilling en rust. Ik werd er blij van. En eindelijk zag ik op mijn netvlies wat ik al die maanden hoopte te zien.
“Het zijn net zeilbootjes!” zei een meisjes van zes. “Sneeuwbomen!”. Ze was vooral benieuwd hoe ik ze erin had gekregen, kijkend naar mijn natte spijkerbroek en groen besmeurde schoenen met slierten bosvijverwier. Ze was blij met het afgebroken takje van één van de boompjes. Toen ik vertelde dat het takje licht ging geven als ze 's avonds haar bedlampje uit zou doen glunderde ze van oor tot oor.
De telefoon gaat: de beeldentuin. Het had enorm gestormd en door de harde wind waren een aantal boompjes omgewaaid. Terug naar de realiteit, terug naar de wetten van de zwaartekracht. Tja, je kunt dromen tot je een ons weegt, maar vliegdromen vangen zorgt voor veel geploeter hier op aarde. Er zit niet anders op: wederom de vijver in, want er zal toch een zwaarder contragewicht moeten komen. En toch…. ook dit lossen we wel weer op. Blijven dromen, blijven creëren!
Droom
vijverinstallatie van epoxy, kunsthars & glow-in-the-dark pigment
De foto’s zijn gemaakt in de bosvijver van het Groenendaalse bos. De boompjes zijn nu te zien in Expositie Beeldschoon in De Pol (bij Steenwijk). www.expositie-beeldschoon.nl
